Kapit kamay!

Pinipilit. Umaasa. MerOn pa rin liwanag sa dulO ng madilim na daan. Sa tuwing akala mO di kna makakabangOn, may mga taO paring pilit pinapatatag ang lOOb mO.Mga nagmamahal sa'yo. Talaga nga ditO mo makikita at mararamdaman kung sinO ang totoo at hindi sa mga kaibigan mO. Kung sinO ang handang dumamay at magmalasakit. Kung sinO ang gagawin ang lahat makita ka lang masaya muli.
PerO bakit ganOn, kung anO ung gustO mO.. minsan tadhana pa ang naglalayO sa'yo. Mahirap ba talaga mangarap? Mahirap ba talaga umasam ng simple? Mahirap ba talaga maging masaya sa gustO mO?
Dumadating ka puntong hindi mO na alam ang gagawin. Hindi mO alam kung kaninO ka lalapit. PrO andun pa rin sa puso at isip mO na hindi ka NYA papabayaan. A friend told me once "God is always on time" I always keep that in mind. Kaya di pa rin akO nawawalan ng pag-asa. Na sa darating na bukas, isang masayang ngiti na and mamumutawi sa aking mga labi.
PerO nagpapasalamat akO dahil nakatagpO akO ng mga totoong kaibigan. Di akO nawawalan ng pagasa kasi anjan ka. Kapit kamay! Parehas man tayO ng dinadala, ramdam kO na pilit lang nten pinapalakas ang loob ng isa't isa kahit alam natin sa sarili mismO, di din naten alam kung kelan nga darating ung panahOn o araw na hihihintay nten parehO.
Wag kang bibitiw! MalayO pa ang lalakbayin natin. Madame pa tayO pagsubOk na pagsasamahan. Madame pa tayong pangarap na magkasama nating tutuparin.
Wag malumbay. Hold On.......*dorabee*